Elişka artık ben aynı kalmış değilim.
Sana yine yeniden dizeler dizmeyeceğim.
Uyku bölen mor renkli gecenin ayazına
Senden son bir defa hatıra gizleyeceğim.

Laleli'deydim geçen, sabahtan akşama dek.
Hiçbir yere oturup bir nefes alamadım.
Taş camiye gitmedim, bu sefer de bilerek
Acı tütün verdiler uzanıp da yakmadım. 

İntiharlar kuşanan bir yoldaşı tanıdım.
Son kalan parasıyla kitaplar alıyordu.
Sırtındaki kamburda geçmişini aradım.
Hangi yöne bakarsam yapraklar düşüyordu.

Ferdin son yakarışı bir ezanda saklıdır.
İkindi vapurunun kalktığı yerden doğan.
İnsanların sorunu aşkı tanımamaktır,
Bir kadını kalbinin derinlerinde bulan. 

Ay vursun pencereden gözlerim buğulansın.
Sana hiç kirlenmemiş bir şiir yazıyorum.
Beni tanıyamayan suskunluğu anlasın.
Senden konuşanın ağzını kırıyorum. 

Yaralarım kanamaz, kanayan sözlerimdir. 
Ne eksik ne de fazla zamanımız kalmadı. 
Hesapsız yaşamanın ilk ve son evresidir.
Her menzilim bitse de güven bana varmadı.

Tasasız yaşamalı veya hemen ölmeli
Dudaklarımda kalmış yarım hasret türküsü.
Saçlarıma dokunan o son bayan gelmeli.
Yeşil bir elbiseyle beyaz tenin büyüsü. 

Ölüm ile hayatı ayıran o çizginin,
Gayesini bulacak sebebi arıyorum.
Zamanı aşabilen toplumcu fikirleri,
Beni ancak ve ancak beslerken görüyorum. 

Rahatça yaşamanın zararını bilerek,
Her gece gözlerini görmeyi isteyerek
Sesinden hiç bıkmadan şarkılar dinleyerek
Yaşlandıkça yaşlanıp yorulmak istiyorum. 

Elbette bu sözlerim ayıpça gelebilir.
İpsiz sapsız adamlar önümü kesebilir.
Gönlüm başka davayı senden çok sevebilir.
Ne tam varsın ne yoksun, aşikâr biliyorum.

Artık anlamı yoktur yeniden başlamanın.
Her gidişte tekrardan hikâye yaratmanın,
Sevgisiz bir gönülde savaşlar kazanmanın,
Manasız serüvende mana yaratıyorum. 

Şeditçe ve suskunca... Son günlerim böyledir.
Nerelerden başlasam orada biteceğim.
İnsan insanın kurdu, onlar ise köledir,
Son bir şiir yazıp da öylece gideceğim. 

Can çıkınca yürekten, onu dinlemelidir.
Avuçlarımda artık mürekkebin karası.
Eminönü'nde durup geçmişi görmelidir.
Batan güneşe bakıp, iki tütün arası.

Ilık rüzgâr esiyor, zihnimde yek slogan,
Kalbim yalnız ve yalnız bu söze atacaktır.
Yüz binler aynı sesle, hep beraber bağıran,
"Bu düzen batmaz ise bu vatan batacaktır.

Abbas Alioğlu