karanlıkların aydınlandığı bir evren - senden ibaret
senlik faciası ki evrende ses çıkaramayacak kadar büyük yıkım
ve senmişsin gözümü açtığımda gördüğüm milyonlarca lümen
çünkü her bir mısran büyük patlamayı utandıracak kadar yaratıcı

yıllara meydan okur, oysa hâlâ kayıptır sözleri Venüs’ün
tanrıça olan değil bu sefer – güneşe pervane bir gök cismi
ve senlik evreninde hükümsüzmüş Venüs’ün cismi
çünkü her bir mısraın güneşi utandıracak kadar aydınlık

ben ve tüm benler dile gelir gecenin en karanlığında
şafak sökmeden çok öncesinin karanlığında
bir umut besler içinde - ne de acınası bir anlatı bu
umut erkek çocuklarına verilen bir isimdir yalnızca
diğer tüm benler de dile gelir yüzlerce gecenin ardından
umuduna kavuşmuş bir benliğin hürriyetiyle savaştığım zaman

aşkın şevkiyle sonsuzluğa kavuşur uçsuz bucaksız gökler
ömrünü aşka yoran, hangi hakla medet bekler?
yine de evrenin hiçbir zerresinde senin hükmün geçmez
bir senden ibaret olsa da evren, tanrıyı dinler

âşıklar çıktı diye gözleri bağlı, şehvet dolu imgelerle
vatan aşkında da mı şehvet arayacak yoksa bu karartı?
güzelliklere saklanan söz ehlinde bazı bazı barınmaz
niyeti hemhâl olanın özünde saklıdır sevdası
çünkü dostluktur karanlığı paylaşanların son durağı

yeni değil – kalubeladan beri dinlerim tanrıyı
bihabersin ama sözlerinde tanrının sözleri
ne bir mübalağa yer edindi henüz ne de bir imge
çünkü ben peygamber olsam sen Cebrail olurdun
ve ne ben peygamber ne de sen Cibril oldun
çok şükür ilaha ki sözlerini sende buldum