Nefeslensem derince.
Bir sevgiliye seslenir gibi memlekete seslensem.
Yahut memlekete seslenir gibi sevgiliye.
Hangisi ipe götürmez ki?
Dağlarından, ırmaklarından bahsetsem vatanımın,
kurdundan, kuralından, ansızın pusu kuranından.
Ya da sevgiliye duyduğum özlemi anlatsam?
Elinden kızıl şarabı içtiğim günleri,
bir yıldız gibi parlayan gözlerini sayıp,
önüme koysam.
Ben burada bir asır anlatsam,
ancak -mış gibi sevenler döner yolundan.
Ben bir ömür varamasam,
-bir ömre daha-
dönmem yolumdan.
Kıyamet kopsa şimdi,
her yer talan olsa,
ben bir sevgiliyi ayırmam solumdan,
bir de asla dönmem yolumdan.
Çünkü bilir yüreğim:
O sevgili, bu vatanın suretidir bana.
Gözleri ay yıldız gibi parlar gecemde.
Ve ben, şehit düşsem de bu sevdaya,
adıyla mühürlü kalır son nefesim.