Damardan akar gibi geçiyor günler.
Hele saatler gözlerinin ruhudur
Ellerin senin o amansız ellerin
Gözlerin korkarım benim sonum olur.

Kırlar sararır, yaprak döker ağaçlar
Ve her yaz gebedir bir şair doğurur
Kuşlar ezberlemiş adını şakırdar
Senle aydınlanır ey şadi-i mechur

Bir gün havadisler seni anlatacak
Korkma, ben senin yerine de korkarım
Bir ücrada ruhum benden ayrılacak
Sana ayrı mevsime ayrı ağlarım

Bir gün havadisler seni anlatacak
Son otobüs de hızla uzaklaşacak
O gece kaldırım alnımı açacak
Sana ayrı kendime ayrı ağlarım

Geceleyin sokakta fıskiyeleri
Yol şaşırmış yorgun ebabil kuşları
Uzaktan gelen hâlâ pak hâlâ arı
Şavkıyan uçsuz güzelliğin karşılar.

Bir izbede bir gün topuklarında kan.
Tanımazdın seni sen orada bulsan
Gözlerin ferini firkat mi savurmuş
Bilmem hangi âşık vuslatta ne bulmuş

Zihnim senin anıları bir bir yok edecek
Her çöle dilim senden bir mısra tükürecek
Şimdi bırak adını yalnız kuşlar şakısın
Gelen günü yerine karanfil karşılasın

Zeytin ağaçları anım anım anımsasın
Geceleri soğukta bir ustura sızlasın
Çimenler kaldırımlar ve toprak fısıldasın.
Yine de beyaz sana hiç hor davranmasın